دست دادن علما با

چند نکته در پاسخ به اين فتواي ضد قرآني

با توجه به اين که مصافحه و لمس نامحرم امري بر خلاف روايات و آيات است براي روشن شدن مطلب به نکات زير توجه شود:

نکته اول:

قرآن مي فرمايد:"قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ" (نور آيه 30 و 31)

به مردان مؤمن بگو چشم هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند، و عفاف خود را حفظ کنند؛ اين براى آنان پاکيزه ‏تر است؛ خداوند از آنچه انجام مى‏ دهيد آگاه است‏ و به زنان باايمان هم بگو چشم هاى خود را (از نگاه هوس ‏آلود) فرو گيرند، و دامان خويش را حفظ کنند.

حال با توجه به اين آيه ، وقتي قرآن تاکيد مي کند که که هم مرد و هم زن بايد از نگاه حرام دوري کنند، پس به طريق اولي بايد از لمس حرام اجتناب کنند.

نحوه استدلال به اين آيه

مناوي از علماي اهل سنت مي گويد: پيامبر خدا(ص) با زنان نا محرم در روز بيعت مصافحه نکرد يعني دست خود را در دست هيچکدام از آنها قرار نداد بلکه با کلام از آنها بيعت گرفت... با توجه به اينکه آن حضرت(ص) معصوم است و احتمال ريبه در مورد آن حضرت (ص) منتفي است؛ دست خود را به دست زنان نامحرم نگذاشت، پس ديگران به طريق اولي بايد از دست دادن خودداري کنند.

حافظ عراقي هم گفته است: ظاهر اين است که دست دادن با اجنبيه بر آن حضرت(ص) حرام و ممنوع بوده است. (1)

طبراني: از شهر بن حوشب نقل مي کند که با اسماء بنت يزيد ملاقات کردم و او برايم داستان بيعت کردن خود با پيامبر(ص) را بازگو کرد که در روز بيعت آن حضرت(ص) با زنان، دست خود را دراز کردم تا با آن حضرت(ص) بيعت کنم اما آن حضرت(ص) دست خود را کشيدند و فرمودند: من با زنان دست نمي دهم و لکن بيعت من با آنها قولي است، من هم جواب مثبت دادم. (2)

در ميزان الاعتدال ذهبي نقل شده است که بيعت پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله) با زنان با گفتار بود؛ به اينکه براي خدا شريک قرار ندهيد، و هرگز دست پيامبر(ص) به دست زني تماس پيدا نکرد مگر زني که محرم آن حضرت بود. (3)
 
نکته دوم:

به شيخ عبدالطيف مي گوييم اگر قرار باشد که خواب حجت باشد که نمي شود زندگي کرد، آيا به هر خوابي بايد عمل کرد؟ اگر در خواب ديدي که پيامبر(ص) مي فرمايند: زنت را طلاق بده يا او را بکش، آيا به اين خواب هم عمل خواهي کرد؟ پس معلوم است اين فتوا چيزي جز تبعيت از هواي نفس نيست.
 
پي نوشت ها:
[1] فيض القدير شرح الجامع الصغير، المناوي ج 5 ص 236
[2] المعجم الکبير، الطبراني ج 24 ص 182
[3] ميزان الاعتدال ، الذهبي ج 2 ص